مهارت های نرم Soft Skillsیک اصطلاح جامعه شناختی است که به هوش هیجانی "EQ" (Emotional Intelligence Quotient)مربوط می شود و عبارت اند از؛ فضائل شخصی از جمله خوش بینی، شعور/ حواس جمعی، حس مسئولیت، خوش مشربی، راستی و سلامتی، صفات نیک اجتماعی، حسن ارتباط، زبان آوری، عادات پسندیده شخصی و رفتارهای دوست مأبانه که هنگام ارتباط شخص با دیگران تجلی و بروز می کند.

مهارت های نرم، مکمل مهارت های سخت است. اما بر خلاف مهارت های سخت که مبین توانایی شخص برای احراز لیاقت انجام کارهای مشخص است، مهارت های نرم، هنرهای کاربردی در ارتباط شخص با دیگران را نمایش می دهد. به همین خاطر، مهارت های نرم یک فرد، نقش مهمی در سازمان ها به خصوص نهادهای مردم محور دارد که خدمات آنها به صورت چهره- به- چهره عرضه می شود، و عموما از لوازم ضروری توفیق یک مؤسسه است.

این اصطلاح یعنی مهارت های نرم، یک اصطلاح معمول در فرهنگ آمریکایی است و انگلیسی ها یک اصطلاح مشابه با آن دارند که آنرا "مهارت های مردمی"People skills. می نامند و "معرف توانایی شخص در برقراری ارتباط مؤثر(ارتباط تأثیر گذار و برانگیزاننده) در طریقی دوستانه به خصوص در کسب و کار است. این اصطلاح شامل مهارت های روانشناسی و اجتماعی  Social skillsنیز می شود، اما همه مهارت های زندگی Life skillsرا در بر نمی گیرد.

در مکاتب غربی، مهارت های نرم، سابقه ای کمتر از 100 سال دارد. در دهه 1920، برای اولین بار "روابط اجتماعی"در نوشته ها و گفته های علمای علم الاجتماع پدیدار شد و امواج آن به دلیل منافع مادی متصور از کاربرد آنها، خیلی سریع ارتفاع گرفت. در واقع این نیاز را صاحبان شرکت های تجاری بروز داده بودند. زیرا اینان احساس می کردند که اگر کارکنان آنها بتوانند ظرایف برقراری روابط با خریداران را که امروزه به مهارت های نرم و یا "مهارت میان فردی"Interpersonal skills معروف است، فراگیرند، خواهند توانست فروش خود را افزون سازند.

به همین دلیل بسیاری از مکاتب غربی این مهارت ها را به نام خود مصادره کرده اند، در حالی که این هنر نیز  همانگونه که خداوند رحمان آنچه را انسان نمی دانست بر او آموخت - علم الانسان ما لم یعلم- این هنر را هم از طریق وحی به پیامبران برگزیده خود یاد داد تا بندگان نیز آنرا فراگیرند و بکار برند.

در مکاتب غربی، مهارت های نرم، سابقه ای کمتر از 100 سال دارد. در دهه 1920، برای اولین بار "روابط اجتماعی"در نوشته ها و گفته های علمای علم الاجتماع پدیدار شد و امواج آن به دلیل منافع مادی متصور از کاربرد آنها، خیلی سریع ارتفاع گرفت. در واقع این نیاز را صاحبان شرکت های تجاری بروز داده بودند. زیرا اینان احساس می کردند که اگر کارکنان آنها بتوانند ظرایف برقراری روابط با خریداران را که امروزه به مهارت های نرم و یا "مهارت میان فردی"Interpersonal skills معروف است، فراگیرند، خواهند توانست فروش خود را افزون سازند.

به همین دلیل بسیاری از مکاتب غربی این مهارت ها را به نام خود مصادره کرده اند، در حالی که این هنر نیز  همانگونه که خداوند رحمان آنچه را انسان نمی دانست بر او آموخت - علم الانسان ما لم یعلم- این هنر را هم از طریق وحی به پیامبران برگزیده خود یاد داد تا بندگان نیز آنرا فراگیرند و بکار برند.